Chory na Alzheimera- nie skazujmy go na bezczynność.

Kłopoty z pamięcią, problemy z normalnym funkcjonowaniem, chory błądzi a czasami nie poznaje swoich bliskich, przenosi się w "swój" świat, czasami  ma urojenia.
 Choroba   Alzheimera o problemy z pamięcią, ale jej objawy są poważniejsze niż te powszechne, są to luki w pamięci.
 Chory na Alzheimera mimo swej choroby jest pełnoprawnym członkiem rodziny,  dlatego rodzina powinna zapewnić mu maksymalne bezpieczeństwo i komfort życia. Nie spychajmy go na margines, zróbmy wszystko by czuł się bezpiecznie.
Chory ma problemy z wykonaniem podstawowych czynności  wymaga więc całodziennej opieki, dużo cierpliwości i zrozumienia.
 Potrzebuje czułych gestów: dotyk, przytulanie, głaskanie.
 Obowiązkiem opiekuna jest zapewnienie choremu podstawowych potrzeb,
 ale również należy zatroszczyć  się o czynne  wypełnienie całego dnia.
Chory nie może siedzieć bez celu  w jednym miejscu, może robić wiele czynności, ważne by  wykonywał czynności rutynowo, o tej samej godzinie i w tej samej kolejności. Gwałtowne zmiany powodują dezorientację, wywołują bunt , agresję, stan zagubienia, a czasami apatię lub całkowity zanik aktywności.
Wszelkie zmiany wprowadzajmy stopniowo, nie róbmy nic na siłę, nie zmuszajmy chorego do danej czynności, jeśli nie ma w danej chwili ochoty.
Pozwólmy mu robić co potrafi i co sprawia mu przyjemność. Celem jest poprawa jakości życia chorego i zachowanie jak najdłużej samodzielności.  Dajmy mu więcej czasu na wykonanie czynności, nie popędzajmy i nie wyręczajmy . Jeśli się zgubi podpowiedzmy mu jak wykonać czynność lub kolejność jej wykonania, nigdy nie mówmy " zrobię to za Ciebie" a w żadnym wypadku nie dodajmy " ty i tak nie potrafisz tego zrobić". Osoba mimo,ze chora powinna czuć się potrzebna.
Prace nie powinny być  ciężkie ani wyczerpujące, chodzi by zająć czymś chorego.  Chory może wycierać kurze, układać w szafie, zamiatać, zbierać owoce, orzechy, kasztany, liście, układać je  lub liczyć,  obierać i kroić warzywa i owoce.
 Dopóki chory może wykonywać czynności takie jak mycie, ubieranie się nie zastępujmy go, pozwólmy mu robić to w swoim tempie, czuwajmy nad jego bezpieczeństwem, obserwując i podpowiadając mu  kolejność w razie potrzeby.
Ubrania najlepiej układać w kolejności jak będzie się ubierał.

Wolny czas możemy wypełnić zabawą lub zajęciem który sprawi choremu zadowolenie. Zadania powinny być proste, łatwe do wykonania,  i stymulujące umysł np. zabawy z dużym zegarem, kolorowanie książeczek, nawlekanie guzików, lepienie z plasteliny, przebieranie np.kolorowego grochu, czy piłeczek, granie w karty,  oglądanie starych fotografii, słuchanie muzyki a może dodawanie lub tabliczka mnożenia?.
Chory nie pamięta co przed chwilą jadł na śniadanie, ale tabliczkę mnożenia czy wiersz z dzieciństwa zna doskonale.

Chory często zadaje powtarzające się pytania. Nie należy reagować złością, trzeba odpowiadać zgodnie z prawdą, stanowczo ale  nie można  wdawać się w bezcelowe dyskusje.  Lepszą metodą jest odwrócenie uwagi np. poprzez przypomnienie pierwszych słów modlitwy, wiersza lub piosenki lub zająć go jakąś prostą czynnością.
Modlitwa i medytacja uspokaja, wycisza i  wypełnia czas choremu.

Pozwólmy mu wybrać w co się chce ubrać, co chce zjeść, czym chciałby  się zająć, ale nie zasypuj go wieloma możliwościami, daj mu dwie rzeczy do wyboru.
 Pytanie typu: " w co się ubierzesz?", "co zjesz?" wywołują strach i dezorientację.
 Lepiej zapytać : " zjesz jabłko czy banana?".  Pytanie daje do wyboru tylko dwie możliwości i chory może  sam zdecydować na co ma ochotę.

Aktywność fizyczna  jest bardzo wskazana , ponieważ poprawia ukrwienie w organizmie. Ważne by ćwiczenia były dostosowane do kondycji i jego możliwości. Aktywność ruchowa pozwala wyładować nadpobudliwość. wskazane są spacery, zabawa z piłką, przysiady, skłony, gimnastyka.

Zdrowa dieta nie może wyleczyć z choroby ale może opóźnić jej początek, złagodzić jej objawy, a przede wszystkim zapobiec zachorowaniom.